வடிவேலு kaamedi

சில நாட்களாக, வடிவேலு காமெடியை ரொம்பவே கூர்ந்து கவனித்து வருகிறேன். இவருடைய பழைய காமெடியைப் பார்த்தாலே, வாழ்க்கையில் முன்னேற எப்படி துடித்திருக்கிறார் எனத் தெரிய வரும். தனக்கென ஒரு பாணியை அமைத்துக் கொண்டு மனிதர் எப்படி கலக்குகிறார். பிரண்ட்ஸ் படத்தில் வரும் இவருடைய காமெடியை யாராலும் சிரித்து அனுபவிக்காமல் இருக்க முடியாது. இவருடைய காண்டிராக்ட் எடுத்து வெள்ளையடிக்கும் பாத்திரம் எனக்கு வெகுவாக சாப்ட்வேர் ப்ராஜெக்ட் மாநேஜெரை நினைவு படுத்துகிறது. ஒரு காட்சியில் தொழிலாளரை ஆணி எல்லாவற்றையும் புடுங்கும் படி கூறுவர். அதே மாதிரி சாப்ட்வேர் தயாரிக்கும் இடத்திலும் மேனேஜர், எல்லா தவறுகளையும் பிக்ஸ் பண்ண சொன்னால், ப்ரோக்ரம்மேர்ஸ் எது கிரிடிகல் எது மைனர் எது மீடியம் தவறுகள் என்று தெரியாமல் மேனேஜர் இடம் திட்டு வாங்கி கட்டிக் கொள்வார்கள். இது மாதிரி பல காட்சிகளை ரிலேட் பண்ணி சிரித்துக் கொள்ளலாம்.

இன்னுமொரு படத்தில், ஏகப் பட்ட அடி வாங்கிய பிறகும், என்னை ரொம்ப நல்லவன் என்று சொன்னார்கள், என்று பெருமைப் பட்டுக் கொள்வார். அது போல, இளித்த வாயாக அதிகம் வேலை செய்பவனே, ப்ரோக்ரம்மேர்ச்களுகிடையில் "ரொம்ப நல்லவனாவான்!!!"

உண்மையிலேயே வடிவேலு காமெடியை வைத்து ஒரு பி.ஹெச்.டிஏ பண்ணலாம்.

அம்மாவின் ஆசை

என் அம்மாவின் ஆசை தனது மகன் வயிற்று பேத்தியின் திருமணத்தை பார்க்கும் வரையிலும் உயிரோடு இருக்க வேண்டும் என்பதுதான். ஆனால்பேத்தியின் கல்யாண நாள் அன்றும் உடல் நலமில்லாமல் போக வேண்டிய சூழ் நிலையாகி விட்டது. எப்படியோ என் அக்காவின் உதவியுடன் அப்போல்லோவில் ஒரு நாள் வைத்தியம் செய்து கொண்டு மணமக்களைப் பார்க்க வீடு திரும்பிவிட்டார்கள். உண்மையிலேயே என் அம்மாவின் மன உறுதியைப் பாராட்டத்தான் வேண்டும். அவர்களுக்கு இருக்கும் மன உறுதி நூற்றில் ஒரு பகுதி கூட எனக்கு கிடையாது என்றே சொல்ல வேண்டும். பேத்தியின் மணநாள் மாலையில் அவர்கள், மருத்துவ மனைக்கு சென்று வந்த சுவடே தெரியாமல் சோபாவில் உட்கார்ந்த்து இருந்ததை என்னால் என் வாழ் நாள் முழுதும் மறக்கவே முடியாது!!!

கனத்த மனதோடு ஒரு கல்யாணம்!

சமீபத்தில் நான் முக்கியமான ஒரு கல்யாணத்திற்கு போக வேண்டிய கட்டாயம். கல்யாண கூடத்திற்குள் நுழையும் கணத்தில், ஒரு சிறிய யுவதி. அவள் கண்களில் கண்ணீர் நிறைந்து ததும்பிக் கொண்டு இருந்தது. அக் கண்ணீர், என்னை ரொம்பவும் சங்கடப் படுத்திவிட்டது. நான் ஏதோ ஒரு வகையில் அப்பெண்ணின் சொந்தம் என்பதால் அவள் கண் கலங்கியதற்கு எனக்கு காரணம் தெரியும். எனக்கும் அந்த கலக்கம் ஒட்டிக்கொண்டது. மனம் கனத்து விட்டது. அன்று காலைதான் எனது தாயும் உடல் சுகமில்லாமல் அப்போல்லோவில் அட்மிட் செய்யப்பட்டு இருந்தார். எல்லாமாகச் சேர்ந்து, கனத்த மனதோடு நான் பங்கு கொண்ட கல்யாணம் இது ஒன்றாகவே இருக்கட்டும் என்று எல்லாம் வல்ல இறைவனை வேண்டி கொண்டு வீடு திரும்பினேன்.

அப்பெண்ணைப் பார்த்து இப்படி எனக்கு சொல்லத் தோன்றியது!
கலங்காதே பெண்ணே !
இதயம் இப்போது கனத்தாலும், உனக்கும் காத்திருக்கிறது, ஒரு நல்ல எதிர்காலம்.!!!

காத்திருத்தல்

வாழ்க்கையில் நாம் ஏதாவது ஒன்றிற்கு காத்திருக்க வேண்டிய தருணங்கள் உண்டு. அவைகளில் சில மிகவும் சந்தோஷத்தைக் கொடுக்கும் காத்திருத்தல்கள். சில மிகவும் துக்கக்தைக் கொடுக்கும் காத்திருத்தல்கள். சில கடுப்பைக் கிளப்பும் காத்திருத்தல்கள். சில நிம்மதியைக் கொடுக்கும் காத்திருத்தல்கள். நான் சந்தித்த சில காத்திருத்தல்களைக் இங்கு காண்போம்.

கடுப்பு காத்திருத்தல்கள்.

1. மருத்துவ பரிட்ச்சைக்காக ஆஸ்பத்திரியில் காத்திருக்கும் சமயம், தெரிந்தவர்கள் மூலமாக உள்ளே நுழைவர்களைப் பார்க்கும் போது வரும் எரிச்சலும், கடுப்பும் சொல்லி மாளாது.
2. பாஸ்போர்ட் அலுவலகத்தில் லைனில் காத்து நின்று கடைசியில் இது சரியில்லை, அது சரியில்லை என்று நிராகரிக்கப்படும் பொழுது வரும் கடுப்பிற்கு அளவேயில்லை.
3. சரியான காலை வேளையில் அவசரமாக அலுவலகம் சென்று கொண்டிருக்கும் பொழுது, டிராபிக்க்கில் மாட்டிக்கொண்டு மெதுவாக ஊர்ந்து செல்லும் கடுப்பிற்கு நிகர் எதுவுமில்லை.

நிம்மதி/சந்தோஷமான காத்திருத்தல்கள்.

1. நேர்முகத் தேர்வில் வெற்றி பெற்று ஆர்டர் வாங்கும் தருவாய்
2. பிடித்தவர்கள், விமான நிலையத்தில் தரை இறங்கியவுடன் வரும் நிம்மதியே தனிதான்.

ரயில்வே மருத்துவமனையில் ஒரு இரவுப் பொழுது

எனதன்பு அம்மா சுகமில்லாமல் சமீபத்தில் உடல் சுகமில்லாமல் போகவே ரயில்வே மருத்துவமனையில் அனுமதிக்கப்பட்டார். நாங்கள் எவ்வளவோ தனியார் மருத்துவமனையில் அம்மாவைச் சேர்க்க கோரியும், அப்பா கேட்கவேயில்லை. வேறு வழியின்றி எனது அக்கா அன்று அம்மாவுடன் தங்கி பணிவிடை செய்ய நேர்ந்தது விட்டது. பேருக்கு அண்ணன் என்ற உறவு பார்த்து விட்டு சென்றதாக ஞயாபகம். அடுத்த நாள், அக்கா என்னை மருத்துவமனையில் தங்க சொல்ல, நானும் சரியென்று சென்று விட்டேன்.
மருத்துவமனை என்கிற பெயரில் நான் நரகத்தை சந்தித்து விட்டேன் அன்று. எட்டு மணிக்கு அம்மாவிற்கு எடுத்து சென்ற சாப்பாட்டைக் கொடுத்து விட்டு, நானும், சாப்பிட்டுவிட்டு தட்டை அலம்பச் சென்றேன். கடவுளே! அப்படியொரு மோசமான அலம்பும் இடத்தை நான் என் ஜென்மத்தில் பார்க்கக்கூடாது. எனக்கு மயக்கமே வந்து விட்டது. பிறகு, படுக்க செல்வதற்கு முன் அம்மாவை கழிக்கும் அறைக்கு கூட்டிச் செல்லும் கட்டம். கழிக்கும் அறியா அது? கடவுளே? எனது அம்மாவை ஏன் இப்படி ஒரு இடத்தில் வந்து கிடக்க வேண்டும் என்று திட்டியே விட்டேன். அடுத்து, தூங்கும் கட்டம். படுத்த நொடியிலிருந்து ஒரே கொசுவின் ஓலம். சுத்தமாகத் தூங்க இயலவில்லை. கொசுவின் கொடிய கஷ்டத்திலும், அம்மா அயர்ந்தது தூங்கிக் கொண்டிருந்த்தார்கள், மாத்திரையின் மயக்கத்தில். நானோ சுத்தமாகத் தூங்கவேயில்லை. கடிகாரத்தைப் பார்த்துக் கொண்டே நேரத்தை கழித்துக்கொண்டிருந்தேன். என் மனதிற்குள் ஆயிரம் கேள்விகள் வந்து வந்து போய்க் கொண்டிருந்தது. ஏன் இப்படி வயதானோர், நமது சொல் பேச்சைக் கேட்க மாட்டேன்கிறார்கள். நம்மை ஏன் எப்படி ஒரு கஷ்டத்திற்கு ஆளாகிகொண்டிருகிறார்கள்? கைபோனை எடுத்து பாட்டு கேட்கலாமென எடுத்தேன். அதுவும் பிடிக்கவில்லை. எப்படியோ இரவு பொழுது கழிந்தது. காலையும் வந்தது. திரும்பவும், அந்த கழிக்கும் அறைக்கு போகும் கட்டம், மனதை என்னவோ செய்தது. இர்ந்த்டாலும், வெளிக் காட்டிகொள்ளாமல் அம்மாவிற்கு வேண்டிய பணிவிடையைச் செய்தேன்.

நாங்கள் அக்கா தங்கை மூன்று பேரும் சேர்ந்து அம்மாவை, ஒரு நல்ல தனியார் மருத்துவமனையில் சேர்க்கும் திறன் உள்ளவர்கள்தாம். ஆனால், எனது பெற்றோரோ பெண்கள் தயவில் வாழப் பிடிக்காத பழைய எண்ணம் கொண்டவர்களாக இன்னும் இருக்கிறார்கள். என்ன செய்வது? இப்படியே அவர்களை விட்டு விடுவது தான் எங்கள் எண்ணமும். திருத்த இயலாது என்று, நாங்கள் எங்களை விட்டு கொடுத்து அவர்களுக்கு பணிவிடை செய்வது என்ற முடிவிற்கே வந்து விட்டோம்.

மழை !!!

மழை !!!
மழைக்கும் மனிதனுக்கும் சம்பந்தம் !!!

மேகங்களை தாண்டி தப்பிப் பிழைத்து வருகிறது மழை.
மோகங்களைத தாண்டி தப்பிப் பிழைக்கிறான் மனிதன்!
மழையின் எண்ணம் மண்ணைச் சேர
மனிதனின் எண்ணம் பெண்ணைச் சேர !
மழையின் காதல் மண்ணைச் சேரும் வரை
மனிதனின் காதல் பெண்ணைச் சேரும் வரை!
மழையின் வாழ்க்கை பூமியை சேரும் வரை
மனிதனின் வாழ்க்கை சாமியை சேரும் வரை!
மழைக்கு வாசம் மண்ணைச் சேர்ந்ததால் தான்
மனிதனுக்கு (வா)பாசம் பெண்ணைச் சேர்ந்ததால் தான்!
-----

கோபம்

கோபம் என்பது மனித இயல்பா? பரம்பரையில் வருவதா? அல்லது மனிதன் தானாகவே சேர்த்துக் கொள்ளும் ஒரு சொத்தா? இந்த கோபம் ஏன் வருகிறது? இதைக் கட்டுப்படுத்த யோகா போன்ற முறைகளை செய்பவருக்கு கூட கோபம் வருகிறதே ஏன்? கோபம் என்பது, தன்னுடைய இயலாமையை மற்றவருக்கு புலப்படுத்தும் ஒரு வழி என்று நான் நம்புகிறேன். தன்னுடைய இயலாமையை தானே உணர்ந்த்தவருக்கு கோபமே வராது என்று நம்புகிறேன்.

எனக்கு தெரிந்த ஒருவர் யோகா செய்து கொண்டிருக்கும் வேளையில் அவர் இருந்த அறையை அவர் மனைவி கூட்டி பெருக்கினாள், அது அவர் யோகாவை கலைத்து விட்டது என்று யோகாவிலிருந்து எழுந்து அவளை அடித்து நொறுக்கி விட்டார்.

குருவிக் கூடு போல் இருக்கும் இக்கால வீடுகளில் யோகா செய்ய இடமேது? மனைவி அவள் கடமையை செய்வது தவறா? அல்லது, யோகா செய்வது, கோபத்தைக் கட்டுப்படுத்தாதா?

என்னைப் பொறுத்த வரையில் மனிதன் தன் கடமையை தவறாமல் செய்தும், அடுத்தவரை புண் படுத்தாமல், ஒழுக்கமான உணவு பழக்க வழக்கத்துடன், தன்னை உணர்ந்தும் வாழ்வதுமே ஒரு சிறந்த யோகா நிலை.

Power Serve with our CEO

Recently, I got a chance to go for a "Power Serve" with our company's CEO. It was a great feeling to be welcomed by 500+ students from a government high school at Sholinganallur. My company gave me a chance to serve them, by providing, class room stuff, sports stuff and computers for their labs.

This day, brought me all the memories of my old school days. I also studied in a government higher secondary school, and I could see myself , by seeing those girls in the uniform. I remembered the day, when some chief guest came and distributed prizes to us.

Our CEO, spoke in tamil saying, he may be wrong in grammer, but he spoke in perfect tamil. He told about the importance of learning to speak in English, as English is very much important for communication and communication is important for a business, where we may have to converse with the near by states to other country people.

Finally the students showed their talents through singing, dancing, arts etc...

It was a great experience for me!!!

Kuselan - Review

hmmm.. with great expectations I saw Kuselan a few days ago! What a disappointment?
I expected much more..
The film is about friendship and the friendship is not shown naturally with great impression. Pasupathy does a good job, but the Rajini's charisma has not allowed him to get the real potential out of him. He has played subtle and Meena is not at all suited as a wife to him. The relationship between meena and pasupathy is like a corporate employee married a government employee. The kids also are shown with hi class kind of instead of children from poor family. Given a chance to Cheran, he might have casted this movie better than P.Vasu. No realism in the sets as well as in the casts. Vadivelu also is playing some over acting at times. Comedy with beautiful wife is boring and creates sense of vomitting, when he watches her doing exercise and allowing the other men in the area to watch the same. Nayanthara cheats by not even speaking and showing her acting talent. She has started to show her curvy figure and make money out of it. Otherwise nothing to tell about her.
Tamil cinema has shown friendship in lots of movies and they have created great impression for a longer period of time. P.Vasu has made a ready made "Uppuma" in the name of friendship.

Who Am I? A Career Woman? OR An House wife?

Being a woman..that too being a career woman and a house wife is quite hard. It is tedious to balance between home and the career. After I came back from my 1 month tenure at US, Life became upside down in one day.
The day I landed, challenges were dancing in front of me. Challenges can dance one after the other and easier to watch and tackle. But they all danced together and had to be taken care of simultaneously. Challenges in the form of

• Maid
• Kids
• Sister
• Husband
• Home
• Household
• Self.

The day I landed , the most important person of the household in the form of maid, told me that she is going to stop from today onwards. OOOOOHHHH my!!! I need to do all the work!!!! Called up my mom and shared my feelings. Mom told me to make use of the teen age kids, who should learn the responsibilitly. Oh... ok.. I thought, there is one more way of mitigating this issue. Ok.. I started to depute the work to my teenagers..Hey you must do this and you must do these... What a kind of response I got. No one on this earth would believe that. My 13 year old teen said...mom...dont worry ..i will do it in another 2 minutes and continued watching 'Hanna Montannah' and I could hear the giggles and laughters for the next 30 mts. Nothing moved in the house. No one did what ever I asked for. I called up my teen again.........and she said oh..yeah mom..i do remember...dont worry i will do it........ How to Be positive and How to behave negative... we can learn from her. Ok..I started to do the chores I assigned her. To my surprise, i did not get any feelings from her, though I finished the work and she did not had a pinch of guilty feelings and the next serial in the tv started and the giggling continued......... . Ok. My next 'asthram' started.. Ok...dear if you are not doing this work i will not give you tv or internet. She told ok..Ok... I will do it. The next minute i saw her lying in her bed with a story book. She told that she will do it...BUT WHEN???? Even GOD will not know about it.

Ok..all the house hold chores starting from cooking, cleaning the house, brooming, mopping, washing the dishes, drying the clothes, folding them in the evening, cleaning the sink, cleaning the toilets, bathrooms.....ohhhhhhhhh the chores continues.... and no one seems to bother except me and the one and only 'ME' had to do all the maid jobs, go to office also at right time?!!!?

The next challenge, sister is not feeling well and thought of taking care of her and brought her with me. In the chaos of my, no maid syndrome, she ran away to her house saying, all her illness has gone after seeing me in these troubles.

The next challenge, small cyst removal in the shoulder 2 months before, bloated for some reason and broke with lots of puss and had to be attended by the doctor after 2 hours of waiting at his door step.

The next challenge, after a month visit, no grocery at home. Husband says,,'order through phone know' and he ran away to office. Ok..take the phone and order..Half the item were not delivered and half had some kind of insect issues, had to be returned.......Ok..run directly to grocery , vegetable, fruit shops, get stuff for home. Come back home with all the bags in hand. Teen daughter opens and go backs to giggle with Hanna montannah...Hey..could you please help me arranging these things? I ask...She says 2 minutes mom.....hmmm... by now you should be knowing the meaning of 2 minutes...... .OK.. i started to arrange the stuff i got from the different shops and find the fridge in nasty condition and start to remove them all, clean them and wipe finally and arrange the stuff again...easily 3-4 hours flew on these regard. Still the teen is infront of TV or internet...chatting with the so called 'Friends'

The next challenge in the form of husband..Always in front of the newspaper or the IPL match or Sienfield or some rubbish HBO/AXN movies...Eating with all the junk items beside and making the bedroom as junk room. Again push him away from the bedroom and clean it up. He always says 'dont worry..dear...about all these things.' I will do it...But When .....GOD also will not know... Ok...lie down on the bed and see the fan........Oh..My look at the dust accumulated on the fan. Ok..I tell him...the fan needs to be cleaned.....He says..dear dont worry..i will do it first thing in the morning. Morning comes...newpaper also comes...coffee smell comes..and his fan cleaning urge vanishes with all these.....and I do remember still....Put the stool over the bed...call the teen son.........and he comes and make him to wipe the fan at that instant..Otherwise he will run away by saying 2 minutes....... hmm..what a challenge in life.

Come back from office thinking of Home Sweet Home. Oh my...the home looks like a war fare. Ok...clean up clean up and cleanup. meanwhile cook for the teens and husband. No one wants to ask 'What can I do for you?' At last the wk end comes........and again, look at the house so dusty. Can we clean up? I ask my teen daughter. Oh yeah mom, sure I will help. Saturday morning..no sign of people around the living room..sleep sleep sleep....hmm...hey can we clean up the living room. clean up the almirah with dolls. no sign ....ok..let me do it. look at the dust at the windows...ok..let me clean up.. Look at the unnecessary things on the sofa..ok..let me clean up. If I dont do this also, no one cares and no one bothers to do it..........

Teen daughter is not eating properly. How to make her eat? Call her to eat... mom 2 minutes... The milk still sitting on the table waiting for her. Have you eaten your idlies...oh yeah..she says and continues with her friend over the phone...but to my surprise, for some reason, the idlies will be eating the dustbin after a while......... Hey why are you lying? she says oh..mom that fell down and I had to throw it. what a kind of lie? She becomes ill and calls me in the middle of the meeting, mom I have severe head ache and I cant tolerate. I ping my husband, (by thinking he may take up the responsibility of taking her to hospital)..and he says, hey why dont you take her to Agarwal? Agarwal for a small head ache??? i get puzzled and book an appointment with local Dr.Mahendar, wait at his door step for 2 hours, get her checked, go to pharmacy, get the medicines, reach home and by then the time would be 8.30...what can we eat??? The ill daughter would say...pizzaaaaaaaaaaaaaa; hey all of you eat dosa what else. i can server after that time...

One day with lots of PMT, started to yell at everyone at home. Why should I do everything and no one wants to share..blah blah..blah........... Husband for some reason, disappeared from home and brought me another challenge in the name of dishwasher. Hey..you dont have to worry. just load all the dishes, it will do for you, he vanished out of my sight,,,but none of the dirts from the dishes vanished from the dishes.......... IFB sells dishwashers without the avaiblability of the required detergents for the dishwashers...... So i poured the washing liquid and when I opened the dishwasher, it looked as if it took a nice soappy frothy bath in the bath tub. hmm...took away all the dishes, re cleaned it in hands and arranged them in the kitchen...To mitigate one challenge another challenge is sitting in my balcony now.

I have pointed out all the risks of being a working woman , who wants to act as an house wife. By reading this, if any woman wishes to go to work or any woman who is working wants to be a house wife...please think twice.

Back to Square One!!!

For a longer time, i did not write in my blog. I can't say that i did not had time. But I would say, there was no inclination towards writing. Well....... now I have the full blown mood to share things.

I had to travel to US on business and it was an excellent trip, according to me. This place called 'Grand Rapids' is a small town at Michigan and nearby the lake Michigan. Excellent landscapes, less population, well mannered people etc..etc... I had to go alone and was placed in a small hotel called Hampton Inn. I just spent my time other than the business hours at Grand Rapids by roaming around clyde park and in around the small hills there with lot of shopping. It was good to have small walk around the place and it had small creeks. First of all i just loved to see the regulated traffic after 4 years. It is enjoyable to watch a place where no one spits around.

I had to go to my business and come back to the room by cab called Green Chaueffuer. It is being run by two women called Linda and Debby. These two women charged $7 per trip initially and while travelling she asked me where we are working and in which field etc..and Once she came to know that we are in software field, they raised the minimum charge to $10....quite funny. I watched all the eposodes of 'Everybody loves Raymond' my favorite sitcom! One of the week end, my nephew came and took me to the nearby place called Holland and it was a very good experience in going out at 42F and it was too cold over there. I felt very nice after seeing ocean of tulips over there. My recent favorite flower is nothing but different coloured Tulips.

Then we went to sears towers at Chicago and reached the 103 floors in 1.5 mts. Wow!!! It was amazing to watch Chicago in sea of lights. It was like watching a light factory!!! Then finally a good food at Devon street and ended up at cousin's place.

Two small kids of my cousin fascinated me and reminded me of my 'chitthi' a lot.

While coming back had a good time with my collegue called Shraddha at Chicago airport. There was a smll confusion at the ticket confirmation while checking in...and all ended well...

Hmmm...a good trip indeed.

In my next blog, I will share the experience I had once I came back home. One month without any family clutches, it was so good. Hotel room, business. These were the two to be known for a month and nothing pondered the brain other than those two. It was like flying in the air for me, as if I had wings for a month. But one should know, how tough, and how a woman who balances the career and home front and it is an herculean task indeed!!!

Indiralogathil na.azhagappan

Indiralogathil na.azhagappan
Boologathin top class mokkaiappan!!!
Blade of the year 2008