திருமண ரிசெப்ஷன்

இப்போதெல்லாம் திருமண ரிசெப்ஷன் என்று போகிறோம்.
நன்றாக வரவேற்கிறார்கள்.
போய் அமர்கிறோம்.
மாப்பிளை வந்து சேரில் அமர்கிறார்
மணப்பெண் வர நேரமாகிறது
மக்கள் சல சலவென பேச ஆரம்பிகிறார்கள்
மணப்பெண் வர ஏன் நேரமாகிறது? மக்களிடம் ஒரு எதிர்பார்ப்பு.., இருப்பு கொள்ள முடியாது, ஒரே விசாரிப்பு...அதற்குள் ...
ஓஒ, பியூட்டி பார்லரிடமிருந்து வர நேரமகிரதாம் என்றார் பக்கத்திலிருந்தவர்..........
மணப்பெண் வந்து மாப்பிளையின் அருகில் உட்கார, மக்கள் கூட்டத்தின் இடையே ஒரே பரபரப்பு....
எல்லோரும், ஒரு லைனில் நிற்க, வேறு வழியில்லாமல், நாங்களும் நின்றோம்.
லைனில் நின்று, கல்யாணப் பரிசைk கொடுத்து விட்டு, வீடியோவிற்கு போஸ் கொடுத்து, நாடகத்தனமாக சிரித்து, நகர,
சாப்பிடும் இடத்த்தில் ஒரே அமளி துமளி....
ஓஓ, மக்க்களை சரியாக கூட சாப்பிட விடாமல், பின்னாடியே அவர்களை பார்த்துக்கொண்டிருக்கும் நிலைமை...சாப்பிட இடம் பிடிக்க வேண்டுமாம்...........
இது என்ன ரிசெப்ஷன் .......
பொருமையில்லா மக்கள்
அடங்கா கூட்டம்
சிறிய கூடம்...
டாடி மம்மி வீட்டில் இல்லே என்று இன்னிசை என்கிற பெயரில் , அலறும் பாடகர்கள்.........
அலுத்து விட்டது எனக்கு.........
உங்களுக்கும், இம்மாதிரி அனுபவம் உள்ளதா ?

ஒரு சின்ன நெருடல்...

அழகிய பூங்கா............
காலை நடை பயிற்சி ...........
அன்பான கணவன் தத்தி தத்தி நடக்க, ஆசையுடன் கைப்பிடித்த மனைவி உடனே வர......
கணவன் நடக்க மனைவி துணைக்கு.
அருகிலுருக்கும் திண்ணையில்
இருவரும் அவசரமாக அமர.. நானோ ஏனோ என பார்க்க...
எங்கிருந்தோ வந்தது ஒரு கைதொலைபேசி மனைவியின் கையில்..
இருவரும் மாற்றி மாற்றி கைத்தொலைபேசியில் யாரிடமோ உரையாடல்
என் நடை பயிற்சியின் ஒரு மணி நேர தருணம் முடிவிற்கு வர
கணவன் மனைவியிடம் , கைத்தொலைபேசி பத்திரம் , அப்புறம் குழந்தையிடம் பேச முடியாது என்று கூறுவது கேட்டது ..........
கைக்குழந்தையை மடியில் ஏந்தி, தூக்கி , கன்னத்தில் முத்தமிட்ட குழந்தை , இப்போது கைத்தொலைபேசியாக மாறியது ... காலத்தின் கோலம்.

பனையோலை !!!

பசுமை கொஞ்சும் ஒரு கிராமத்தில் ஒரு குலசேகரன் என்கிற சேகரன் வாழ்ந்து வந்தான். அவன் சிறுமை பிராயத்தில் , தனது தாத்தாவுடன், அவர்களுக்கு சொந்தமான வயல் வெளியில் நடந்து போயிக்கொண்டிருந்தன். அப்ப்போது, அவனுக்கு ஓங்கி உயர்ந்த பனைமரம் அவர்கள் வயல் வெளியில் கம்பீரமாக நின்று கொண்டிருந்தது, பல கேள்விகள் அவனுக்குள் வந்தது. தாத்தாவை பார்த்து கேட்டான். தாத்தா, இந்த பனைமரத்தால் என்ன பயன்? நமக்கு நிற்க ஒரு நிழல் கூட இல்லையே என்றான். உடனே, தாத்தா, என்னடா பொடியா? இப்படி கேட்டு விட்டே? என்று, பனைமரத்தின் அருமை பெருமைகளையெல்லாம் அளந்து கொண்டே சென்றார். சேகரன், நன்றாக உன்னிப்பாக பொறுமையாய் எல்லாவற்றையும் காதில் வாங்கி கொண்டான்.

நாட்கள் நகர்ந்தன. பருவ காலம் மாற, பனை மரமும், கொண்டாட்டமாய், எல்லோருக்கும், பதநீரை அள்ளிக் கொடுத்தது. அதிலும், அழகிய பனை மட்டையில் மக்கள் பதநீரை ஆசையாகப் பருகினர். பனைமரத்திற்கு ரொம்ப சந்தோஷம், தன்னால் மக்கள் பயன் பெறுவதைப் பார்த்து, குதுகலித்தது. காலம் மாற, நுங்கு குலைகளைக் கண்டு, மக்கள், ஆரவாரமாய், கூட்டம் கூட்டமாய் அமர்ந்தது நுங்குகளை சுவைக்க , திரும்பவும், பனைமரத்திற்கு சந்தோஷம். அதிலும், சங்கர் என்னும் சிறுவன், பதநீருக்குள், மெதுவான நுங்குகளைப் போட்டு நன்றாக சாப்பிட்டான்.

காலம் மாறியது. கார்த்திகையும் வந்தது. சேகரனின் அம்மா, அவனை, நல்ல இளங்குருத்து பனை ஓலை ஒன்று கொண்டு வரச் சொன்னதும், சிறுவன் எதற்கு என்று கேட்டான். கம கம வென்று ஓலை கொழுக்கட்டை செய்தான் என்றார் அம்மா. சிறுவன், ஓடி போய், பனையேறும் அண்ணாவை கேட்டு, அழகிய குருத்தோலையாக பார்த்து எடுத்தது வந்தான். அம்மாவும் ஆசையாக ஓலை கொழுக்கட்டை செய்ய, சேகரன் சுவைத்து சாப்பிட்டான்.

நாட்கள் உருண்டோடியது. சேகரன், வாலிபம் அடைந்தான். பனைமரத்தடியில் வாலிபர்கள் உண்ணும் பனங்கள்ளும் அவனை ஈர்த்தது.

வருடங்கள் கடந்தது. சேகரன் தக்க வயதில் மணமுடித்து, அந்த கிராமத்திற்கு, நாட்டாண்மை ஆகி விட்டான். சேகரனோடு சேர்ந்து, பனைமரத்திற்கும், வயதாகியது. முன்பு மாதிரி , அதற்கு மக்களுக்கு பயனளிக்க இயலவில்லை.

ஒரு நாள் பனையோலை ஒன்று, காய்ந்த காரணத்தால், கீழே விழ எத்தனித்தது. அப்போது, அது யோசித்தது. கீழே விழு முன் நாம், சேகரன் வீட்டு முற்றத்தில் விழுந்தால், நம்மை, கூரை வேயவாவது பயன் படுத்த மாட்டானா, என்று நப்பாசை வந்து விட்டது. மெதுவாக வீசிய, தென்றலை, பனையோலை, தன்னை கொண்டு போய் சேகரன் வீட்டு முற்றத்தில் சேர்க்குமாறு விண்ணப்பித்தது. காற்றும் பெரிய மனது வைத்து, சேகரன் வீட்டு முற்றத்தில் பனையோலையை சேர்த்தது. பனையோலைக்கு ரொம்ப குஷியாகப் போய் விட்டது. தன்னை எப்படியாவது இவர்களுக்கு பயன் பாடாகிக் கொள்ள வேண்டுமென துடித்தது.

பனையோலை, விழுவதைப் பார்த்த சேகரன், அடடா, நம் பனைமரம், காய ஆரம்பித்து, ஓலைகள் விழ ஆரம்பித்து விட்டது, என்று சொல்லிக் கொண்டே, மனைவியைப் பார்த்து இதை எதற்காகவாவது பயன் படுத்துகிறாயா என்று கேட்டார். அவருடைய அழகிய மனைவியோ? அட போங்க, இப்போதெல்லாம் காய்ந்த பனையோலையை யார் உபயோகிக்கிறார்கள். இப்போதெல்லாம் ஓடு அல்லது காரை வீடுகள் தாம் அதிகம். சரி, அடுப்பெரிக்கவாவது உபயோகிக்கலாமே? என்றார் சேகரன். ஐயோ, எந்த காலத்தில் இருக்கிறீர்கள் நீங்கள். இப்போதெல்லாம் எல்லாரும், காஸ் அடுப்பு தன் உபயோகிக்கிறார்கள், என்கிறாள் மனைவி. சரி, ஒரு கொழுக்கட்டையாகவது செய்யலாமென்றால், இது ஒரு காய்ந்த ஓலை, ஒன்றுக்கும் பயனில்லை, ஒரு காலத்தில் காய்ந்த பனை ஓலையில் கவிதை, ஜாதகம் என்றாவது எழுதி வைப்பார்கள். இப்போதுதான் பேப்பர் வந்து விட்டதே ! ஓரமாக போடுங்கள் ! எதற்கும் பயனில்லை........

தென்றலென வீசிய காற்று, சடாலென சூராவேளியாக மாற ஆரம்பித்தது. காற்றின் வேகத்தில், காற்றின் அனுமதி இல்லாமலே, பனையோலை பறக்க ஆரம்பித்தது. காற்று செல்லும் திசையெல்லாம் பறந்தது. தனது சொந்த உருவம் அழிந்தது. சுத்தமாக உரு மாறி , வெறும் இலையின் உருவக் கூட்டினை மட்டும் கொண்டு, காற்று, தானாக, தன் வேகத்தை குறைத்தவுடன் கடலிலே கலந்தது. கடல் மட்டும் என்ன? காய்ந்து போன பனையோலை தேவையா என்பது போல, திரும்ப திரும்ப கரையில் கொண்டு பனையோலையை சேர்த்துக் கொண்டே இருந்தது.

பனையோலை என்ன பாவம் செய்தது? நன்றாக பசேல் என்று இருந்த போது இருந்த போது இருந்த மதிப்பு, காய்ந்தவுடன் மதிப்பும் காய்ந்து விட்டது. பனையோலைக்கு இருக்கும் நிலைமை, நம்மில் பலருக்கு இன்று உண்டு.

மக்கள் பதநீர் அருந்துவதைய்ம், அதிலும் பச்சை பனை மட்டை ஓலையில் அருந்துவதையும், மிருதுவான நுங்குகளை சுவைப்பதையும், அதிலும், நுங்குகளை பதநீரில் மிதக்க விட்டு அருந்துவதையும், குருத்து ஓலை பண்டிகை கொண்டாடுவதையும், அக்குருத்து ஓலையில் கம கமக்கும் கொழுக்கட்டை செய்து உண்பதையும், போதை தரும் பனங்கள்ளை அருந்துவதையும் நிறுத்துவதே இல்லை.

Dispersal of cooking gas system in Chennai

Dispersal of cooking gas system in Chennai, sucks. Literally sucks. There is one agency called "South Madras Gas Agency" at R.A.Puram. Whenever, I try to book for my monthly subscription, I would never get connected. The phone will be always busy. After n number of tries, finally a woman from that organization will pickup with a hasty voice. We need to directly tell the subscription number and she will just say "after 10 days". I will try to communicate with her everytime, that I am a working woman, so take a standing order to issue it on saturdays. This women will never listen and hang the phone within seconds.

Now a days, a new system has been introduced it seems. We can order only after 21 days of previous supply. Without knowing this I wasted my time in trying to get connected with the agency. After n number tries, she picks up and listens to my subscription number and says, you need to call only on 24th (I am calling on 23rd!!!). I told her why dont she take the order in a day advance or take a note of it and book it tomorrow ( thinking on the pain, time and effort of connecting with her again). But she did not listen to any of my words and hung the phone again.

24th Oct. After n number of tries, same female voice. Ok.. you will get it after 10 days. I rushingly told "mam please issue it on the respective saturday"...her immediate response was to hung the phone.........hmmmmmm...poor me..

I hate this system basically. Why dont they have a BPO kind of customer service and and train those females to listen to the customers at the first instance? Why dont they ask an option, when to deliver the gas cylinder at home and at what preferred time at a good and nicer voice? Is it possible to teach those females, about customer care?

This system of delivering the gas cylinder simply sucks!!!!!!!

Wedding Anniversary Today

Hey !!!!

My Wedding Anniversary Today and celebrating with Silence.

----------------- 19 Years rolled over....Stepping into 20th......

My first visit to Isha Meditation Center

I got a mail for inviting for a trip to Isha Ashram organized by Cognizant Isha Meditators group. Shankar immediately responded and accepted the invitation. I had a few things to be sorted out and finally decided to go along with Ranjana. So we paid for me, shankar and Ranjana too. Initially I told, its a fun trip organized by Cognizant to Coimbatore. She also happily accepted to come.

The day, Friday came. We had to board the bus at Tidel park and we were waiting for the bus and by looking out the type of the crowd, Ranjana sniffed a little that its not a big fun trip but to an ashram. She started to nag me and fighted with me and told "I am a liar". But what to do, for some reasons we need to lie to our kids for the good sake. In the bus, they played Isha songs and played Sathguru's awesome speech. Somehow Ranjana slept by the time. I too slept with great expectations.

Morning 9.00AM. Still one more to reach the place and the organizers played a game called "Ping Pong Shoot" and it was so nice and finally a guy called Mahesh became the "Donkey" and he had to play and show what we tell and we all told him to self play the both parts of his Manager and him at the office, like anniyan movie. He did it very perfectly and we could not stop the laughter until we reached the Ashram.

Hey..we arrived at the ashram !!. Some how the silence sorrounding there hugged us. It was so organized and we were given the entry pass in no time. We were asked to have the wonderful Isha food as they serve only brunch and dinner at the ashram and that too they are very much punctual in the serving timings and if we miss to have the food, only dinner would be available. So we literally ran towards the "Bhiksha hall" and I have never tasted such a divine food served in 'vazhai ilai' with Jeera water. Honestly, I never had an experienced such a warmth face of people who served us in complete silence. Ranjana started to become lilttle bit accomodating to the situation and she wondered to see the kids eating there, who studied at OM and Sanskrithi in complete silence. She became little bit shocked to eat some raw food like the soaked peanuts.

Next to visit Dhyanalinga. There was little time constraint and the organizers told that we will visit Dhyanalinga first and to the Theerthakund later. Ok..fine... I got ready myself to see the dhyanalinga. They took us in and asked us to wait at the Mandapam for sometime, until the specific pooja is going to start. Exactly by 11.45 we were in front of the Dhyanalinga and the Nadha gana aradhana started and I am not able to express in words, about what I felt there. It was wonderful..awesome..or peaceful. OMG! This experience is unique. My body became light and nothing came up in my mind except the silence. I cannot explain to anyone, that silence can bring in this much expereince in our life. Ok... time to come out of dhyanalinga..man..i did not wanted to come out at all. Wondered how clean they have kept the place. How many people they should employ to clean it too?

What next...looked up the organizer's face. They said we will have some intro given by a swami there about the ashram and then to shopping within the ashram and then to theerthakund. I could not wait to see the Theerthakund. Ok..sat infront of swami for 1 hour and he told all the information (which i had already seen from the http://www.ishafoundation.org/ ). He told us Sathguru's vision on making the dhyanalinga and the mercury based siva linga in the theerthakund. Meanwhile, i found Ranjana missing and finally came to know through the organizer that the small kids has been sent for the Omkaar chanting... oops..i wondered how Ranjana might have co-operataed for these alone with out me. After some time I saw her coming back and when she looked at me, she literally killed me through her eyes, and the eyes said, why did you brought me here ..kind of...

Ok..I took her to the isha shopping center and bought her some juice (she asked for pepsi, but they dont sell carbonated drinks there..). Then got ready for the theerthakund.

4.00PM... Got the tickets for theerthakund, changed into the temple robe and went inside theerthakund. I dont know to swim, but Ranjana does. She started to enjoy and i touched the water and asked Ranjana, whats the depth and she told that she cans stand. ooohh... i just went inside the cold water.........it was so cold and slowly with the help of Ranjana and the other helping woman there i reached the mercury based shiva linga and touched it for a while and just closed my eyes there for a while. I used to be so afraid of water and will never get into such a kind elsewhere. But here...i enjoyed the complete 30 minutes inside the Theerthakund. Here too, to see the kids and how they enjoy ...i just like to watch them too. I can see a complete change in Ranjana's face too and she calmed herself a lot. I could see that visibly.

4.30 PM. organizers requested us, whether we could do the yoga practice for a while. I accepted. Handed ove the things to Ranjana and just did the practice. The mountaneous environment chilled me and just enjoyed the practice. Wow...happy happyness all over the body.

5.30PM.. organizers surprised us that we would be getting into the dhyanalinga to attend the evening nadha gana aradhana. Great..after the theerthakund, after the yoga practice, this time the dhyanalinga looked very different for me. Participated in the meditation and felt very good. My whole body felt a vibrating felling once we came out. Excellent piece of meditation, infront of the dhyanalinga.

6.30 Sathsang. Very nice to chant with every one together. Just chant aloud...requesting for the peace all over in the world. I just loved it. For this alone, Ranjana was not allowed and she stayed outside for her.

7.00 ..Litereally ran for the dinner towards the hall. Excellent food served in complete silence. Looked up the organizers, expecting to return back to chennai. obviously right? The purpose of going there is fulfilled and had a dinner too..what else.......

7.30 Organizers told, there is a "Linga Seva" which we can attend and it costs Rs.20. We thought one more time at Dhyanalinga. Ok..fine no problem. We went inside..sat there for some time. One of the volunteer came slowly towards me and gave me a broom and asked me , can you clean up this area................................. OMG..now i know the meaning of "Linga Seva". When I turned back, I saw Ranjana already started to clean up the staircase using a brush and could not believe it. Ranjana getting involved!!! One hour just passed by, by completely cleaning up the whole place. Wow.. what a wonderful feeling. Now I know how come they can keep the whole area clean!!!.

8.30 Organizers told to board the bus, and one of our co visitor running towards me, asking whether i am interested in having a glimpse of "Sathugur".. I immediately responded..why not...Myself, Shankar and Ranjana ran with him towards the reception hall. There we saw, Sathguru attending a wedding reception inside the ashram. I was thinking...hmm..only we can see him in such a distance. To my surprise, he took the bride along with him and started to come towards us......... I just can't beleive.. What is this..is this real? The security guys came running towards us and we thought he is going to shoo us away. But to our surprise, the security told in a humble voice, to stand a lil away from the path away. We just obeyed him. Sathguru came towards us. We just did a pranam. To our surprise, he stood near us for a while. Responded us back with a pranam with a smiley face. I came to know the purpose of our visit now. Then he started to walk away from us. We had a great chance of speaking with him. Guess, if we have asked a question or spoken to him, he should have really responded to us. But out of surprise, we did not even able to open our mouth. But I felt, just by seeing him and that too within half feet away, that it self is ok and that itself has made me happy. He is a good soul who does great things to the humanity. I wonder how come in this age, he is so active and doing so many good things to the poor and little kids. Even i do have some kind of thoughts to help kids in poverty and have a feeling of starting a school. Let me see..how things goes in my life.

10.00PM Saw a video clipping of Sathguru's visit to Manasarover. I do remember that i have already seen in the "Travel" channel. Still with the covisitors I watched it and finally we all boarded the bus by 10.30PM and reached chennai by 12.30 PM next day.

Its a worthful trip with great experience. I learnt the significance of silence and understood the power of silence in this trip. Be silent in doing things. Be happy always and spread the happiness. Think always this world should be filled with Joy and Happiness always. I am trying to .........

Few hours at US embassy

I happened to visit US embassy today after 2 years. My last visit was in 2007 for my B1 stamping. Today it was for L1 stamping. I could see a major change in the system and the whole process ended within 1 hour. It was so easy and no crowd at all. I just liked it. No commotions, no impatient looks while moving to the counter etc.

I just liked it.

Proudly sitting with my parents

I visited my parents on Ganesh Chathurthi. I felt proud to sit in between my parents and take this photo. Wow! they are living legends with great confidence and do you see the confidence in their eyes? I felt, in just 35-40 years away from now, you may see me in the same way; physically as well as mentally.

No Parking!!!

I observed all the car entrance gates in Chennai, recently. Ohhhh....So many small, small boards hang through out the gate and says "No Parking". If you notice these boards very closely, you will understand, that this is a marketing strategy of different companies, who advertise along with "No Parking" caption in front of the gate as a so called "Social Message". In the name of "Social Message", I feel these companies are marketing their respective products and at the same time easily infringe into our personal and private properties and SPAM our car entrance gates. Just look at the photograph, which I took in one of the prominent area in Chennai! Its a democratic country and I can do what ever I want...duh!!!

I am nothing in this world

Recently, I had a chance to reach the Thiumala Thirupathi by walk. Seriously, i felt, I am nothing in this world and whatever efforts and pains I have gone through in this life, so far are nothing and they are all smaller than a mole.

Wow! Great experience!!!

Kolam

My long time passion is to create a web site for Kolam, especially for the tough 'sikkal' kolams. Surprisingly, when I browsed in the net there are n number of websites, displays lots of kolams. In my younger age, we used to put different kolam in our door step and enjoy by seeing them, once it is done. We used to have healthy competition among the neighbours and try to put a new unique kolam per day in the auspicious month of 'Margazhi'. I had a bunch of kolam collection book. I do remember taking it to my in-laws' house also, after getting married also. In the course of time, I guess I missed/lost it. Still I remember how nicely I used to maintain it. Still I have a longing to create a similar kind of book with lot of toughest kolam collection.

I got amused to see the following links, and hope, if I find time, will definitely make a collection again.

http://www.ikolam.com/kolam
http://kolam.co.in/freehand.html
http://www.pongalfestival.org/pongal-kolam-designs.html
http://tamilelibrary.org/teli/kolam.html

http://kolangal.kamalascorner.com [Excellent work indeed!!! I appreciate this person and her efforts]

I still beleive, who ever is able to put the sikkal kolam, they are intelligent, patient enough in life. I used to admire the home servants, in and around our chennai, my walking spots - who put nice tough kolams and beleive, if they would have got right chance in studies, they might have flourished rather than to be house servants, who does 'murai vasal' and puts intelligent and calculation oriented tough kolams.

Taking responsibility and ownership of the kids is a great sin!!!

In my life I have met with lots of parents-kids relationship trauma.

According to me, taking responsibility and ownership of of their own kids is a sin in India. This is applicable for the parents who thinks they are the responsibile owners of their own kids, and when the kids say, there is a limit and even parents cannot interfere in their personal life beyond a point. Hence I feel, we should take responsibility only to a level, until they reach to a distance and leave them. Kids use parents as a ladder and later point in time, they do not want to look back and they do not want to come back to their old life.

So taking ownership and responsibility on the kids is not necessary beyond a point of time and like any other animals in life, make them to fly and make them to handle life alone and come out of their life. No need to interfere and this will create lot of good things in ones self life and will bring peace and happiness automatically.

Aasaiyee...thunbathirrkku kaaranam!! Just throw the responsibility and ownership out of your hearts and you will be releived and feel happy!!!!

Ultimate thing, one needs in life is happiness and it is within our heart. No need to go in search of it from sons or daughters , who can never constantly bring it to you!!!

Be free and feel happy.

My latest dream

My latest dream of every day!!!

Oh God!!!
Can every pallavan bus be converted into air conditioned bus with less crowd and made lovable to travel?!!!!?!!!

Can every pallavan bus be converted with same bus charge and people behave decent and good and smiling each other!!!?!!!

Can every passanger in the pallavan bus, not spit on the bus stand and make it cleaner, so that I can keep the Laptop down for a while, waiting for the bus!!!???!!!

Can every conductor in the pallavan bus, be smiling with the passanger and issue the tickets with a sense of respect to the commuter!!!???!!!

Can every driver in the pallavan bus, stop the bus in the designated bus stop, instead of making the passangers to run here and there!!!???!!!

Can every passanger in the bus, not spit over the window!!! It is so threating to wait in the bus stand when a bus arrives close by to you!!!???!!!

Can every passanger in the bus, take bath or atleast come clean in the bus!!!???!!! I happened to sit beside a nari kuravai lady for 40 mts....... Did a good breath stopping exercise till then... Isha Yoga helped me by teaching Bandas for me............???!!!???

Or atleast , can there be rain everyday in chennai and make the city clean!!!???!!!

My dream continues!!!!

Walking space with fresh air in Chennai

Recently I have started to explore the possibilities of fresh air while going for a walk in the morning. My order of priorities are

1. Indra Nagar interior - wow what a place with lot of trees....... i simply love to walk there
2. Adyar Boat Club - it was also good, but now a days lots of traffic with no pollution control. But still love to go there... u can just observe the filthy rich ladies /men with kozhuk mozhuk dogs in varieties.
3. Nageshwara Rao Park - Good air, but lot of disturbance with mama mami's kootam
4. Besant Nagar interior (Behind sastri nagar) - Wow...what kind of big big bungalows occupied by filthy rich judges / advocates and doctors...
5. Natrajan Park..T.Nagar, Good but offcourse pollution
6. Kannagi Statue Beach... Still not so good for walk, after 7.ooAm as it is so polluted with traffic
7. Nandanam Park - hmmm...too much of crowd...
8. Last option, beasant nagar beach-interior place is good, but starting and ending places are so polluted with fish smell...ooohhh my....could not stand at all.
9. Last but least option, around R.A.Puram...good but heavy interference by LIG colonies and gr8 pungent smell in between...

My exploration will continue, whereever the kids go for coaching classes!!!

How it would be, if you travel in 150KM/Hr speed in Hyundai Accent?

Oh..my.. it was terrific experience for me to travel in 150KM/Hr speed from chennai to trichy yesterday. Hats off to the driver who drove us and the excellent road infrastructure and wild lorry drivers who challenges in between.............

I could not believe that we started to Trichy by 12.00PM and came back by 10PM.... Oooh great!!! Whirl Wind Tour.....

Social Networking Sites

I am not able to understand, why the youngsters are more attracted towards the social networkinng sites like Facebook, Orkut or Twitter kind of sites. All we can do in these sites are you can search for your earlier/new friends. Talk to them over web through chatting etc. Make fun of them, share your photos with them and at the most stay in touch with them. After a period of time, you will feel, not much to do with these kind of sites, apart from wasting your time staying connected. There are hell and lot of links are available in these kind of sites for youngsters to browse through and merely they are waste of time, I would say.

But IT service companies are targeting to provide services to these kind of social networking sites and make revenue out of it as it is getting more traction by the youngsters. Therefore one of the major emerging IT trends in the IT sector would be providing services to the social networking sites and it has become a hit and we cannot rule that out.

Even I am trying to be in orkut, facebook and in twitter too. Beyond a certain point no one is having in touch with me. I feel people are so self oriented and no one has time for all these things beyond a point. Hence I come to a conclusion, that these social networking sites are targeted towards teens to the age group of 24-25 youngsters only. I see a risk for these youngsters also, to have bad contacts also through these kind of sites. Hence a close parental monitoring also should be associated with the kids who are into these networking sites. Otherwise, there is a big chance for the kids to fall into the wrong hands and spoil their own life too to a greater extent.

Opportunistic Politicians - Shameful behaviour

Somehow, we always have a hatred feeling on these politicians. That too, when the election approaches, there is a criss cross running race among these political parties. Particularly in Tamilnadu there is a specific party, which dangles between the two major dravidan parties, in every election. They never care about how the people can change their mindsets. Till today, they are with Party A and from tomorrow they will be in party D. It is amazing to know, how the people cope-up in understanding the politician jumps.

No one works on any people oriented agenda. All are hogging towards the number of seats and finally without shame they go back to same party wherein they were earlier. They put the blame on Srilankan Tamils Issue/Water problem something or the other, but they will never accept, that in the number game they were lost in the existing party they were in. Though the journalists also know all these number games, they also do not write the truth and they also reflect what the jumping parties say on.

I feel, only if there is a ban on parties, who jump between parties after this many number of times, the political field can be looked upon with a respect. Otherwise, its all number game, money sharing in the names of seat sharing game only. On one side, as Kalam said, the youngsters are dreaming the country to be a super power, but on the other side, politicians are pulling down the country towards their own sake and personal agenda. This can never end, atleast in my life time.

மனம் வலிக்கிறது

மனம் வலிக்கிறது. ஓடி விளையாண்ட தோட்டத்தில் ஓங்கி உயர்ந்து வளர்ந்த மரங்கள் வெட்டப்படுவதை நினைத்து மனம் வலிக்கிறது. அழகிய தோட்டம் சிமெண்ட்கட்டடமாக மாறப் போவதை நினைத்து மனம் வலிக்கிறது. வளைந்து நெளிந்து மேலே போகும் தென்னை அறுபடப் போவதை நினைத்து அழுகிறது மனம். மரங்களை வெட்டப் பிறந்தவன் மனிதன்.
மனம் வலிக்கிறது.

நான் கடவுள்

இன்று 'நான் கடவுள்' பார்த்தேன். பாலாவின் மிரட்டல் என்றே சொல்ல வேண்டும். முதல் இருபத்து நிமிடம் காசியையும், நமக்குத்தெரியாத காட்சிகளையும காட்டி அசத்தி / பயமுறுத்துகிறார். ஒரு நிமிடம், எழுந்து வீட்டிற்கு ஓடி விடலாமா என்று கூட எண்ணினேன். இப்படி கூட நடக்குமா? இப்படிப்பட்ட இடங்கள் கூட இருக்கின்றதா என்று நம்மை மிரள வைக்கிறார் பாலா! ஆர்யாவை பார்த்து என்னால் ஒன்றும் கணிக்க முடியவேயில்லை. ஆர்யா நல்லவரா கெட்டவரா, நன்மை செய்யப்போகிரவரா என்று முதலில் ஒன்றும் கணிக்க முடியவேயில்லை. சிறு வயதில் கொண்டு வந்து இந்த சாமியார் கூடத்தில் தனது மகனை இப்படி கூட விடுவார்களா என்று சந்தேக பட வைக்கிறார் பாலா. மகனைத் தேடி வந்த தந்தை இந்த சாமியார் கூட்டத்தில் தனது மகனை அத்தனை எளிதாய் கண்டு பிடிப்பது சற்று நெருடலைத்தான் இருக்கிறது. 'நான் கடவுள்' என்று சொல்லிக்கொண்டு அலையும் அகோரி கூட்டத்திலிருந்து தந்தை ஆர்யாவைக் தனது இல்லத்திற்கு கூட்டிக் கொண்டு வருகிறார். அகொரியின் அம்மா, ஆசையாய் மகனை சாப்பிட அழைகிறார். உனக்காக யாரும் இன்னும் சாப்பிடாமல் காத்திருப்பதாக கூறுகிறார். உடனே, அகோரி, இத்தனை வருடம் சாப்பிட்டயல்லவா என்று கேட்டு பெற்ற அம்மாவையே அதிர வைக்கிறார். நமக்கு மனம் வலிக்கிறது.
இப்படியிருக்கும் கட்டத்தில் ஒரு பிச்சைக்கார கூட்டத்தையும் அதற்கு ஒரு தலைவனையும், இக்கூட்டத்திற்கு உதவும் ஒரு போலீசையும், பிச்சையேடுக்கும் சிறு பிள்ளைகளையும் காட்டி நெஞ்சை உருக்கும் காட்சிகளை நமக்கு கண் முன் நிறுத்துகிறார் பாலா. கடவுளே, இப்படி கூட மனித ஜீவன்கள் நம்மை சுற்றி வாழ்கின்றனரா என்று நம்மை அழ வைக்கிறார் பாலா.

இக்கூட்டத்தில் கண் தெரியாத குருட்டுப் பெண் அம்சவல்லியாக வந்து சேர்கிறார் பூஜா. அவர் மிக அருமையாக பாலா சொல்வதை செய்து இருக்கிறார். பூஜாவிற்கு கட்டாயம் அவார்டு கொடுக்கலாம். அவ்வளவு உணர்வு பூர்வமான, எதார்த்தமான நடிப்பு. பல இடங்களில் நம்மை நெகிழவும், பல இடங்களில் அழவும் வைக்கிறார். அவருக்கு எழுதப்பட்ட வலுவான வசனங்கள் அவருக்கு ரொம்ப கை கொடுக்கிறது. ஜெயமோகனின் வசனங்கள், பல இடங்களில் கை தட்ட வைக்கிறது. முக்கியமாக, ஒரு ஊநமுற்ர பிச்சைக்காரன் பேசும் வசனங்கள், நம்மை சிந்திக்க வைக்கிறது.

சில நெருடல்கள்: எப்படி பூஜா ஒரு சர்ச்சுக்கு போகிறார்? பிறகு எப்படி கொடுமைக்கார கும்பலிடம் திரும்பவும் சிக்கி கொள்கிறார் என்று சரியாகவே காட்டவில்லை.
ஏன் சில பாடல்களை விட்டு விட்டார்கள் எனத் தெரியவில்லை.
இப்படி ஒரு சில நெருடல்கள் இருக்கத்தான் செய்கின்றன.
சில இடங்களில் சிலர் வேற்று மொழியில் பேசும் பொது தமிழ் வரிகளாக்கி காட்டியிருக்கலாம்.

அகொரியின் வயதான குரு சொல்லும் வசனத்தோடு படம் முடிகிறது.

நான் கடவுள். கொடுமைக்காரர்களை அழிப்பதும் கொடுமைகளை அனுபவிப்பர்களை அதிலிருந்து மரணம் என்கிற பெயரில் அவர்களை விடுவிப்பவதுமே அகொரியின் வேலை என்கிற வாக்கியங்களோடு முடிகிறது 'நான் கடவுள்'

ஏன்?

இன்றிலிருந்து நான் "ஏன்" என்கிற தலைப்பில் சில விஷயங்களை எழுதலாம் எனவிருக்கிறேன். எனக்கு விடை தெரியாததால் இதை எழுதவில்லை. விடை தெரிந்தும் சில மன ஆற்ராமைக்காகவும் மன மாச்சர்யங்களை பகிர்ந்து கொள்ளவும் இந்த பகுதியை ஆரம்பித்து இருக்கிறேன்.

பாதசாரிகளுக்கான பாலங்களை பலரும் பயன் படுத்துவதே இல்லை. ஏன்? பாலங்களை பயன் படுத்தக் கோரி அரசு மக்களுக்கு அறிவுருத்தாதது அரசின் குற்றமா? அல்லது மக்களின் அறியாமையா... உதாரணத்திற்கு, பெருங்குடி அருகில் அழகிய பாலம் ஒன்று, மக்களின் பயன்பாட்டிற்காக, வண்ணமயமாக பெயிண்ட் எல்லாம் அடித்து, அமைச்சர் ஒருவரால், ஆரவராமாக திறந்து வைக்கப்பட்டுள்ளது. ஆனால் என்ன பயன்? அனைத்து மக்களும், டிராபிக் ஜாம் செய்யவே விருப்பபடுகிறார்கள். பேருந்திலிருந்து இறங்கியவுடன், தெருவைக் கடக்க அனைத்து வேகமாக வரும் வண்டிகளைப் பற்றியும், தன்னுடைய உயிரைப் பற்றியும் கவலையே படாமல், வெகு லாகவமாக தெருவைக் கடக்கிறார்கள். பாலம் என்ற ஒன்று இருப்பதாகவே யாருக்கும் நினைவிருப்பதாக தெரியவில்லை. மக்கள் வாழ்க்கையை வேகமாக கடக்க விரும்புவதில்லை. அனுபவிக்க விரும்புகிறார்கள். ஆனால் ரோட்டைக் கடக்கும் விஷயத்தில் வேகத்தை விரும்புகிறார்கள்............. ஏன்?

Padikathavan

படிக்காதவன் ...........யாருக்கும் புடிக்காதவன்!!!
விவேக் வடிவேலுவைக் காப்பியடிக்கிறார் ...நல்ல காமெடி!!!
மொத்தத்தில் சரியான மொக்கை !!!